uit het 48' JÀARVERSLÀG 1994

Het overlijden van kennis en collega Henk ter Horst kleurde de
maand april

AlIes staat sti1. Henk ter Horst is dood. Niet onverwacht wel
plotseling. Hij was kortademig,hoorde slecht en was slecht ter
been de laatste jaren. Of het hem erge zorg baarde is me niet
duidelijk geworden. Zijn humor en fantasie zorgde ervoor dat
de aandacht gericht bleef op een creatieve omgang met de
werkelijkheid.
Dat er een wereld zichtbaar kan worden op de achterkant van een sigarendoosje. Dat een schuurtje ,slechter dan een kippenhok ,omgetoverd wordt tot een atelier door een
woord qroot op het raam:ATELIER. Een kurk wordt tot stem
pel. Hij stamde uit een schrale tijd. Hij gunde zich niet veel
leefde zeer sober, bang als hij was weer afhankelijk te worden. Hij was geïnteresseerd en had hoogachting voor het spirituele leven. In de kunst zocht hij een uitweg voor het beperk-
te en tijdelijke. Inzicht verwerven en uitzicht verschaffen
deed hij met behulp van een vormentaal gebaseerd op zowel
cobra als dada. Vrije expressie leidde veelvuldig tot subtiele
metafysica. De BKR periode, die goede tijd, zorgde ervoor dat
zijn werk in ruimere kring bekend werd. Daar ontmoette ik hem
voor het eerst. Een oudere man, over de vijftig al met baard
en pijp .Temperamentvol. Meelevend. Begaan met de maatschappelijke situatie van kunstenaars. Hij leefde enigszins afgezonderd en ik deed hen blijkbaar veel plezier met toezending van
ansichten uit verre oorden. Het contact bleef beperkt. Tot op
de laatste dag: Zondag 10 April. Henk ter Horst was opgenomen
in het Streekziekenhuis Midden Twente vanwege een longontsteking. Ik had aI een kaartje verzonden. Maar nu ik hoorde dat het beter met hem ging wilde ik langsgaan. Ziekenbezoek 18.30-
19.30. Ik vraag aan de balie het nummer van zijn kamer, 9d
binnen, ga buiten en vraag aan M. te Kiefte die er ook is of
het ongelegen komt omdat Henk slaapt? Ja, Henk slaapt, slaapt voor
altijd, hij is een half uur geleden overleden. Zijn vrouw is
nog onderweg. Nu behoort hij bij die grote groep dode kunste-
naars die verder leven door hun kunst. Henk ter Horst was voor
mij het levende bewijs dat opleiding ,atelier en ondernemings-
plan niet per sé nodig zijn om kunst te laten gedijen maar dat
passie een vorm zoekt en vindt.

uit de serie ik en een ander 1990 Henk Jozef