|
aan de Allier 2018
|
|
De weg, afslag,St Julien, tot aan de vakantiebestemming aan de oever van de Allier is slechts begaanbaar in de 1ste versnelling. Het laatste stuk na het passeren van de twee afsluitingen is het een bijna onzichtbaar spoor. We rijden tot bij de reusachtige populier. |
Zijn we niet te oud voor het paradijs? Is niet alles dor dood of bruin?
Staat de rivier droog? Is het te heet? Paniek voor het vertek naar de
Allier. Maar we gaan. De bomen staan er groot en groen. Alleen het gras
is dor . De koeien moeten veel lopen om hun buik gevuld te krijgen. Het
water van de rivier is warm en stroomt gestaag als altijd. Dat alles gaat
zoals de voorgaande 20 jaren geeft rust. Het is vertrouwde grond. Een
betrouwbare plek. De aanleg van de snelweg vordert langzaam. |
de doorgang wordt ook door de koeien gebruikt.
|
|
doorkijk stroomafwaarts |
|
schetsen in de middag |
in het struikgewas ontdekte ik een mirabellen boompje die overvloedig droeg |
Een keer per week gaan we naar Moulins.
Voor de boodschappen, naar de mediatheek voor het opladen van accus, om
te internetten en te mailen. Het franse toetsenbord zorgt voor extra gepuzzel.
|
|